Eerste tablet deel 1

Deze eerste tablet geeft weer dat er zich een verschrikkelijke ramp op aarde heeft voorgedaan die zijn weerga niet kent. Uit de tekst kun je herleiden dat er door de “Goden” op aarde een atoom bom tot ontploffing is gebracht. De gevolgen zijn desastreus en al het leven op aarde is in gevaar. De “goden “moeten zelfs vluchten in hun sterrenschepen.   Dit is eigenlijk hoe uiteindelijk het verblijf van de Annunaki op aarde eindigt. In de volgende tabletten wordt weergegeven hoe zij hier op aarde kwamen en wat zij hier deden. Daarnaast komt naar voren hoe de mens werd geschapen en wat zijn doel was hier op aarde.

Let wel dat deze teksten dateren van minimaal 5000 jaar voor christus.  Alleen het feit dat er zulke zaken als hier in de tekst worden besproken zet de hele geschiedenis van de mensheid al ineen compleet ander daglicht. Laat staan de technische mogelijkheden die worden besproken in de verdere verhalen in de tabletten.

Kortom, volg de komende tijd de vertalingen die ik op mijn blog zal plaatsen en verwonder je hier over.
Maar houd altijd in gedachten dat dit alles is genoteerd in een periode dat wij dachten dat iedereen nog in een grot leefde met een beren velletje om en een knots op de schouder

De woorden van de heer Enki,eerstgeborene, zoon van Anu die regeerde op Niburu.
Met zwaar gemoed uit ik mijn jammerklachten
Bittere klachten waar mijn hart vol van is

Hoe besmet is het land, zijn mensen overgeleverd aan de besmette wind, de stallen verlaten, de schaapskooien leeg.
Hoe besmet zijn de steden, hun inwoners dood opgestapeld lijken aangetast door de besmette wind.
Hoe besmet zijn de velden, hun vegetatie verschrompeld door de besmette wind
Hoe besmet zijn de rivieren, niets zwemt er meer, heerlijk zuivere wateren veranderd in vergif

Van zijn zwart hoofdige mensen,  is Sumer ontdaan, vergaan is al het leven.
Van het vee en schapen is Sumer ontdaan, stil als het gezoem van de karnemelk.
In de glorieuze steden, huilt alleen de wind :  Dood is zijn enige geur
De tempels waarvan hun top naar de hemel reikte zijn door hun goden verlaten
Van heerschap en koningschap is geen sprake, scepter en tiara zijn verdwenen

Op de banken van de twee grote rivieren, eens weelderig en leven schenkend. groeit alleen maar onkruid.
Niemand betreed de snelwegen, niemand bezoekt de straten:  bloeiend Sumer is als een verlaten woestijn
Hoe besmet is het land van de goden en de mensen.
Op dat land vond een ramp plaats, ongekend tot de mensheid

Een ramp die de mensheid nog nooit had gezien. een waaraan geen weerstand geboden kon worden
Op al het land, van oost tot west, was een destructieve hand van terreur aanwezig
De goden, in hun steden, waren even hulpeloos als de mensen.
Een besmette wind, een storm ontstaan in de verre vlakte, veroorzaakte een grote ramp in zijn pad
Een dodelijke wind, ontstaan in het westen en gaande naar het oosten, zijn richting bepaald door het lot.

Een storm verslindend als de zondvloed, door de wind en niet door het water, een vernietiger door vergiftigde lucht. geen getijde golven , overweldigend.
Het geloof en niet het lot was het gevaar dat de almachtige goden, in hun raad, met de grote ramp hadden veroorzaakt.
Het werd door Enlil en Ninharsag besloten, en ik was de enige die smeekte om dit te stoppen.
Dag en nacht bekritiseerde ik het hemelse decreet om het te stoppen, echter zonder resultaat.
Ninurta, Enlil’s militaire zoon, en Nergal, mijn bloedeigen zoon, wierpen de giftige wapens af in de grote vlakte.

Dat er een besmette wind volgde op de flits wisten we niet! Ze huilen nu in doodsangst.
Dat de dood-veroorzakende storm ontstaan in het westen, zijn koers naar het oosten zou maken kon niemand voorzien. Dat is wat de goden nu berouwd .
In hun heilige steden, waren de goden in ongeloof, dat de besmette wind op weg was naar Sumer.
De een na de andere god vlucht uit hun steden, hun tempels achterlatend aan de wind.
In mijn stad, Eridu, naderde een giftige wolk. Waaraan ik niets kon doen om deze te stoppen.
Ik instrueerde mijn mensen om te vluchten naar de open vlaktes. Samen met mijn echtgenote, Ninki, de stad verlatend.

In de stad van het verbond Hemel-Aarde, Nippur,  kon Enlil niets doen om het te stoppen.
Om de besmette wind te ontsnappen, betraden Enlil en zijn echtgenote hun sterrenschip en vertrokken snel.
In Ur, Sumer’s stad van het koningsschap, riep Nannar om hulp van zijn vader Enlil.
Op de plek waar de tempel in zeven stappen naar de hemel reikt, weigerde Nannar het lot onder ogen te zien.
Vader die mij verwekte, de grote god die Ur het koningschap had verleend. stuur de besmette wind weg !! ,pleite Nanar.

Grote god die het vertrouwen uitstraalt, spaar Ur en zijn inwoners , uw lof worde voorgezet. sprak Nannar.
Enlil antwoorde zijn zoon: Nobele zoon, aan jou was koningschap toegekend over je wondelijke stad Eeuwig heerschap is je echter nooit toegekend.  
Neem je echtgenote Ningal, en vlucht uit de stad ! Zelfs ik die de wetten bepaal, kan kan het lot niet buigen !
Alzo mijn broer Enli sprak: Helaas, helaas dit was niet onze bedoeling !!

Geen ramp is zo groot geweest sinds de zondvloed over de mensen en goden kwam. Helaas het was niet onze bedoeling !
De grote zondvloed was onvermijdelijk. De grote ramp van de dood-veroorzakende storm was dit niet.
Door schending van een gelofte, door een beslissing van de raad werd het veroorzaakt. Door vernietigende wapens werd het gecreëerd.
Door een beslissing en niet door noodlot, werden de giftige wapens losgelaten. Door overleg werd het noodlot afgeroepen.  Aan Marduk, mijn eerstgeborene, was de vernietiging van de zonen gericht, wraak was in hun harten. 

Het is niet aan Marduk om de macht te grijpen ! schreeuwde Enlils’s eerstgeborene .  Met wapens zal ik hem weerstaan, zei Ninurta. Van mensen stelde hij een leger samen.
Daarbij Babili als navel van de aarde te verklaren. schreeuwde Nergal, Marduks’s broer. In de raad van grote goden werden venijnige woorden verspreid.
Dag en nacht heb ik mijn tegenstand uitgesproken:  ik verkondigde vrede en betreurde de haast. 
Voor de tweede keer hieven de mensen zijn hemelse foto;  Waarom blijven de tegenstelling bestaan vroeg ik mij af in vertwijfeling.
Zijn alle instrument gecontroleerd. 

Is het tijdperk van Marduck niet in de hemel aangekomen? Informeerde ik nogmaals.
Ningishzidda, mijn eigen zoon, haalde andere tekenen van de hemel aan. Zij hart, wist ik, kon de ongerechtigheid van Marduk niet vergeven.
Nannar, kind van Enlil geboren op aarde, was ook onverbiddelijk. Hij zei;  Marduk heeft mijn tempel in de noordelijke stad als zijn verblijfplaats toegeëigend. 
Ishkur, Enlil’s jongste, eiste straf.  Hij zei; “In mijn land maakte hij de mensen als hoeren.”

Utu, de zoon van Nannar, richte zijn toorn tegen Marduk’s zoon Nabu.  Hij wilde de landingsplaats van de sterrenschepen innemen!
Inanna, tweelingzus van Utu, was furieus over dit alles.  Ze eiste de veroordeling van Marduk voor het vermoorden van haar geliefde Damuzi.
Ninharsag, moeder van de goden en de mensen, haar blik afkerend.  Zei alleen  “Waarom is Marduk niet hier? ” 

Gibil, mijn eigen zoon, antwoordde met somberheid “Marduk heeft alle smeekbedes naast zich neergelegd. Door de tekenen van de hemel claimt hij zijn suprematie!
Ninurta, Enlil’s eerstgeborene , schreeuwde “Alleen door wapens kan Marduk worden gestopt!”
Utu was bezorgt over de landingsplaats van de sterrenschepen. Deze mag niet in de handen vallen van Marduk! zei hij.