Maanlandingen niet echt gebeurt ! – De austronauten
De astronauten
Zoals in mijn vorige artikelen over de maanlanding heb ik al aangegeven weinig vertrouwen te hebben in het verhaal van de NASA. Zij zeggen uit jaren 60 van de vorige eeuw mensen naar de maan te hebben gebracht. Het bewijs hiervoor is echter zeer mager en is bovendien ook nog eens door hen zelf geproduceerd.
In dit artikel wil ik ingaan op de rol van de Astronauten in de “landingen” op de maan.
Het vorige artikel ging over de techniek, die destijds niet toereikend was om een dergelijk project te realiseren en hier gaat het over de zaken die de mensen betroffen.
Om te beginnen zijn er een aantal problemen die mensen tegenkomen als ze de ruimte ingaan.
– Straling
– Warmte en koude verschillen
– zuurstofvoorziening
– G-krachten
Straling
De eerste 2 items zijn de problemen die tot op heden nog niet zijn opgelost en destijds als geen enkel probleem werden aangemerkt.
De straling is een van de zaken waar het menselijk lichaam heel sterk op reageert. En wel door er ziek van te worden. Een hoge stralingsdosis heeft over het algemeen tot gevolg het vormen van gezwellen ( kanker)
Een onderzoeker, van Allen, heeft in 1958 ontdekt dat er een stralingsgordel bevindt rondom de aarde. Hier is de straling die van de zon afkomt , extra geconcentreerd door het magnetisch veld van de Aarde.
Een astronaut die naar de maan wil zal dus door die gordel heen moeten. De hoogte van die straling is echter zo hoog dat bij directe blootstelling er zeker ziekte en bij langdurige blootstelling de dood er op zal volgen.
Zij moeste dus erg goed beschermd worden tegen deze staling. Nu kun je je zelf vrij goed beschermen door je te omhullen met een zwaar metaal zoals lood. Maar zware objecten en ruimtevaart gaan nu eenmaal niet samen. In de capsule waarin de astronauten zaten was deze bescherming door een loodscherm niet aanwezig.
Daarnaast is er het probleem van de straling op de maan. de astronauten hebben daar voor uren rondgelopen in alleen een maanpak. Dat maanpak bevatte ook geen loden beschermschild. Toch heeft geen van deze astronauten die op de maan geweest zijn ooit geklaagd over ziek zijn door de straling. Er is er zelfs geen een overleden aan kanker..
Dit is zeer vreemd aangezien er wel ervaringen zijn met stralingsziektes. Zelfs in de spaceshuttle geven astronauten aan dat als zij in de buurt komen van de “van Allen gordel” zij onwel worden en zelf allerlei vlekken gaan zien. En voor de volledigheid. een spaceshuttle is nog nooit verder van de aarde geweest dan 300 kilometer. Vergelijk dat eens met de 384.000 kilometer naar de maan.
Er is dus iets gebeurt waardoor geen van deze astronauten geen last van de straling hebben gehad.
Dit kan betekenen dat het allemaal een soort speciale mensen waren die bestand waren tegen hoge dosis straling en daar ook later geen last van hadden. Of ….. deze astronauten zijn nooit verder dan 300 kilometer buiten onze aarde geweest. en hebben dus alleen maar omlopen om onze aarde gemaakt.
Warmte en koude verschillen
Een tweede punt die astronauten tegenkomen op de maan zijn de extreme temperatuursverschillen.
De temperatuur op de maan kan zeer extreem zijn van -180 in de schaduw tot 120 graden in het zonlicht.
Niet alleen de astronauten werden aan deze temperatuursverschillen blootgesteld maar ook de apparatuur.
Nu zijn er allerlei manieren om de temperatuur in een pak en voertuig op pijl te houden, maar er is een groot probleem en dat is dat deze zaken energie vreten. Misschien weet je uit eigen ervaring wat een airconditioner kost aan energie, dit is echt extreem.
En nu juist die energie voorziening is iets wat men in de jaren 60 en 70 nog niet voor elkaar had. Er werd met accu’s gewerkt die weinig capaciteit hadden en wel in de rugpack van de astronaut meegedragen moest worden. Zij moesten de temperatuur en de zuurstof voorziening regelen in het pak. Een van de astronauten heeft een maanwandeling gemaakt van wel 8 uur. Dit is qua energie voorziening gewoon onmogelijk. De accu’s waren niet toereikend .
Een accu ter grootte van een autoaccu moest het hele systeem voorzien van energie. Een accu heet ca een cappaciteit van 45 Ampere per uur. Dat betekend dat , als de astronaut 8 uur op de maan heeft gelopen deze maar ca 65 Watt aan vermogen mocht verbruiken. Een beetje zender om contact met de lander te onderhouden zou alleen al dit vermogen verbruiken.
Kortom er zijn grote twijfels of dit technisch allemaal wel haalbaar is en met de techniek van toen kunnen we eigenlijk wel stellen dat het niet kon.
Terugkomst op aarde
Na terug komst op aarde gebeuren er ook een aantal vreemde zaken. Zo zijn er een aantal astronauten op vreemde manieren om het leven gekomen. Maar er is er geen een die aan kanker is overleden. Wat toch na een zo’n hoge dosis aan straling te verwachten zou zijn.
Maar een Amerikaanse journalist, Bart Sibrel heeft heel veel van de astronauten gesproken en hen rechtstreeks gevraagd om te zweren op de bijbel dat zij echt op de maan waren geweest. En je raadt het misschien al, geen van hen wil dit zweren op de bijbel.
Dan is er nog de grote persconferentie nadat de astronauten uit de quarantaine zijn gekomen. Ik heb het filmpje hieronder gezet en let goed op de houding van de heren. Als jij als eerste mens op de maan bent geweest zou je toch zo trots als een pauw zijn? Nu deze mannen hebben een houding van we moeten hier wel zitten maar hebben er echt geen zin in. Ze kijken elkaar dan ook steeds aan of ze wel het juiste zeggen.
Hier zitten drie mannen die een verhaal aan het pupliek moeten vertellen waarvan ze weten dat het niet waar is. En dit straalt er van alle kanten van af. Maar oordeel zelf.
Het volgende artikel zal gaan over het foto en filmmateriaal. Hier zijn ook heel veel onduidelijkheden en vragen bij te stellen.
de-ware-wereld.nl 