Het is verbijsterend om te zien hoe de wereldbevolking zich laat meeslepen door een virus dat, vergeleken met normale griep, maar een fractie van het aantal slachtoffers maakt.

Gaan we werkelijk alles dat we van belang vinden op het spel zetten? Alleen om iets dat qua symptomen vergelijkbaar is met een griep?

Gaan we werkelijk onze samenleving laten vernietigen, vanwege ‘milde, griepachtige verschijnselen’ (RIVM)? En daarmee een ‘noodtoestand’ rechtvaardigen die al onze vrijheden en verworvenheden wegneemt?

Als we blijven meegaan in de lezing dat dit zogenaamde ‘killervirus’ het tot stilstand brengen van de samenleving en de economie legitimeert, dan zijn de gevolgen al enorm gebleken en zullen deze nog vele malen ernstiger dan die van dit ‘virus’ zelf zijn: we zullen dan letterlijk alles, waaraan we waarde hechten inclusief onze voedselvoorziening EN dus onze gezondheid verliezen.

Hoe erg wordt het?
Drie weken geleden stelde het tijdschrift The Economist zich op de voorpagina de vraag: How bad will it get?

Ik schreef toen in reactie daarop het volgende commentaar: we zien het zich nu in Italië ontvouwen, en volgens de NOS is het 1 à 2 weken hier hetzelfde. Het is niet leuk om steeds te moeten zeggen “zie je wel” maar ik doe het toch, in de hoop dat mensen alsnog de feiten onder ogen gaan zien en niet zoals struisvogels uit angst voor die ware feiten hun kop in het zand steken. Het is namelijk werkelijk dringend.

Het gaat waarschijnlijk heel erg worden.
Niet omdat het virus een grote bedreiging is voor de gezondheid (‘Corona’ is maar een naam voor een vrij normale seizoensgriep) maar omdat de hype wordt ingezet om een nog ongekende (economische) crisis wereldwijd te veroorzaken.

En die crisis zal worden gebruikt om maatregelen te rechtvaardigen die zonder deze “overmachtsituatie” niet zouden worden geaccepteerd.

Het is in werkelijkheid geen pandemie, maar een wereldwijde machtsgreep. Ons laten meeslepen in deze hype is véél gevaarlijker dan het virus.

Wat staat er op het spel?
De belangrijkste beleidsdoelen van de afgelopen jaren zijn:

– het uitbannen van contant geld

– het verplichten van vaccinaties

– het uitfaseren van het financieel en medisch ondersteunen van ouderen (lees: niet-rendabelen)

– het opvoeren van de lasten, en daarmee de armoede

– het inperken van vrijheden

Dit ‘coronavirus’ maakt het in één klap allemaal mogelijk. Het moet dus als geroepen komen, voor de beleidsmakers.

Maar blijkbaar vinden nog zovelen het virus (dat tot nu toe slechts een fractie van de slachtoffers van normale griep maakt) toch bedreigender dan…

– het verlies van VRIJHEID (zoals in Italië en inmiddels Spanje)

– het verlies van VOORSPOED (door de crisis zal vrijwel iedereen zijn inkomen kwijtraken)

– het verlies van VREDE (er zullen rellen zijn waarop politie en leger geweldadig reageert) EN

– het verlies van GEZONDHEID (als de economie plat gaat, stagneert de voedselvoorziening (en verhongeren is niet goed voor de gezondheid).

Wie niet beseft dat de draconische maatregelen ONHERROEPELIJK leiden tot een ongekende crisis (en alle bovenstaande gevolgen), begrijpt NIETS van deze wereld en hoe die wereld in werkelijkheid achter de politieke schermen wordt geleid.

Opzettelijke crisis!
Of de beleidsmakers dit wel begrijpen? Hoe dan ook, zij sturen bewust of onbewust opzettelijk deze crisis of beter geschrevend de grootste misdaad aller tijden aan. Hun macht en rijkdom bestaan immers nergens anders uit dan uit de onvrijheid en armoede van de rest.

En zo gemakkelijk kunnen ze hun slag slaan.

Zo gemakkelijk zijn de meeste mensen bang te maken. En bange mensen zullen letterlijk alles inleveren in ruil voor ‘bescherming’. De truc is al zo oud als de weg naar Rome, maar blijft effectief zolang mensen erin trappen. Maar op deze schaal is het een primeur.

Als we het nog kunnen navertellen, dan zullen we ons over enkele jaren hoofdschuddend afvragen hoe we dit in hemelsnaam hebben kunnen laten gebeuren.