De maanlandingen zijn nooit gebeurt.   Een uitspraak die veel mensen niet willen accepteren omdat ze geprogrammeerd zijn door de media  en overheden.

We zijn zo geconditioneerd dat we alles geloven wat er op TV komt en dit klakkeloos aannemen. Maar een dag serieus onderzoek naar de maanlandingen zal elk wel denkend mens overtuigen dat er op zijn minst twijfels zijn over de gehele gebeurtenissen in de jaren 60 en 70

Allereerst moeten we ons afvragen wat de maan nu eigenlijk is ?  Volgens de NASA is het een object dat om de aarde draait en altijd met de zelfde kant naar ons is toegekeerd.  Dit als een toevallige samenloop van omstandigheden waarbij de maan precies de zelfde snelheid heeft als de omwenteling van de aarde waardoor de altijd de zelfde kant naar ons toegekeerd is.  Terwijl geen ander object in de ruimte dit zelfde gedrag vertoond.

Daarnaast staat die maan ook nog op precies de afstand ten opzichte van de aarde dat deze precies de zon kan bedekken .  Om precies te zijn de zon zou 40 x groter zijn dan de maan maar de het afstandsverschil is ook precies 40x  Een toeval wat eigenlijk een beetje te groot is.   Het kan namelijk net zo goed zijn dat de maan en de zon op gelijke afstand van de aarde staan en gelijk van grootte zijn.   Dit zou namelijk exact het zelfde effect geven.

Ik benoem dit omdat ik er vanuit ga dat de aarde vlak is en omgeven door een koepel waarin de maan en de zon zich bevinden.  Dit artikel gaat echter niet specifiek over de vlakke aarde maar die vlakke aarde is namelijk wel de reden waarom er nooit iemand op de maan is geweest.  Het is gewoon niet mogelijk .

Wil je meer hierover weten klik dan hier

De voornaamste reden om de maanlanding te faken is de zogenaamde ruimte wedloop tussen de USSR en America in de jaren 50 en 60.   De Amerikanen wilden de Russen aftroeven maar kwamen er waarschijnlijk in het ontwikkelingsproces achter dat het technisch niet mogelijk was om naar de maan te gaan.

Onder tussen was het publiek er al wel door JF Kennedy op voor bereid dat het zou gaan gebeuren.  En als je het niet waar kunt maken zul je de boel moeten bedriegen.    En dat is wat er gebeurt is.  Nu 50 jaar later is er geen enkele missie meer ondernomen om een mens op de maan te krijgen wat op zichzelf al heel opmerkelijk is.

Want in de gehele geschiedenis van de mensheid heeft een belangrijke ontdekking of ontwikkeling nog nooit  geleid tot een stop op die ontwikkeling.  Want waarom is er in al die jaren niet meer pogingen ondernomen door andere landen.  Wat als de Amerikanen het konden met techniek uit de jaren 60 dan zou elk ontwikkeld land dit met de huidige techniek ook moeten kunnen.

En waarom wel een missie naar mars plannen met mensen terwijl we prima op de maan zouden kunnen experimenteren voordat we zo’n gevaarlijke reis naar mars zouden ondernemen.  Want de maan zou ook nog eens vol met belangrijke grondstoffen zitten. Een reden te meer om terug te gaan en nederzettingen te ontwikkelen.

Maar om ons toch te overtuigen van de maanlandingen en dat we op een bol leven had de NASA het ultieme bewijs nodig van een bolle aarde en dat is een foto ervan vanaf de maan.  Op elke missie is er dus zo een foto gemaakt maar laten nu juist die foto’s niet kloppen. Ze zijn aantoonbaar gemanipuleerd deze foto’s zoals met moderne fotobewerkingsprogramma’s is te zien

Latere foto’s gemaakt door “satellieten” zijn nog veel erger van kwaliteit.  Continenten veranderen van jaar tot jaar van afmeting en wolkenpartijen zijn met knippen en plakken gekopieerd.   En zoals ze zelf zeggen bij de NASA is een echte foto van de aarde niet mogelijk, het moet met een computer in elkaar gezet worden .   Beetje vreemd vindt je niet ?

Om ons helemaal voor de gek te houden moesten we natuurlijk de mensen op de maan zien lopen.  Dit is in een Hollywood studio gerealiseerd door gebruik te maken van speciale achtergrond technieken die Stanley Kubrick had ontwikkeld samen met Walt Disney.   Rear projection waarbij een foto achter de set geplaatst wordt .Hierdoor lijkt het alsof er daadwerkelijk buiten gefilmd wordt.

De techniek is echter te herkennen aan een zeer duidelijke horizonlijn waar de set overgaat in de fotoachtergrond.  Juist deze duidelijke lijn is in alle foto’s en video’s van de maanlandingen zeer duidelijk te zien.  Bovendien werden in verschillende missies dezelfde achtergrond gebruikt.  Terwijl dit op een heel andere plek op de maan was.

In andere films van Kubrick zijn ook verwijzingen te vinden naar de maanlanding zoals de “Shining”

Een ander probleem in de beelden van de maanlanding is het opstijgen van de maanlander die weer teruggaat naar de aarde .  Wie heeft dit gefilmd want er bleef tenslotte niemand achter.   Officieel zegt de NASA dat de camera op afstand bestuurd werd.  Maar met een vertraging van ruim 2 seconden in de signalen is het volgen van een maanlander die opstijgt gewoonweg niet te volgen.  En al helemaal niet omdat je in de beelden duidelijk ziet dat er tussentijds gecorrigeerd wordt.

En waar bevond zich de brandstof voor het opstijgen van de module?  Op aarde hadden ze daar een Raket voor nodig van ruim 100 mtr hoog bijna compleet gevuld met brandstof.  En door de vorm van de raket kon deze stabiel opstijgen, maar op de maan is geen atmosfeer en geen raket.    Hoe kon de module recht opstijgen zonder deze “hulpmiddelen”?

Verder is duidelijk dat als de beelden van de astronauten met de helft vertraagt worden zij lijken te lopen alsof ze op aarde zouden bewegen.   Het enige verschil is dat ze iets hoger springen dan hier mogelijk zou zijn.    Maar laat nu in heel veel beelden duidelijk kabels boven de astronauten zichtbaar zijn.

Een techniek die ook gebruikt werd om te “oefenen”voor de maanlandingen.  Waarom zou je een techniek die dus goed werkt niet gebruiken op de filmset.    In een aantal fragmenten  zie je astronauten, die gevallen zijn, op wonderlijke wijze omhoog komen zonder enige hulp.   Dit kan alleen maar als ze door koorden worden opgetrokken.

Maar wat wel misschien het grootste bewijs is dat we nooit op de maan zijn geweest is het probleem met de stralingsgordel om de aarde .  De Van Allen gordel.   Een gordel van dodelijke straling om de aarde waar een mens niet doorheen zou kunnen.

De NASA zegt tegenwoordig dat ze nog geen techniek hebben om mensen door deze gordel te krijgen omdat ze dit niet zouden overleven en de enige bescherming zou een loden omhulling van het ruimte vaartuig zijn.  Maar dit zou natuurlijk veel te zwaar worden om te lanceren.  Maar op een of andere wonderlijke manier scheen de NASA daar tijdens de maanlanding helemaal geen last van te hebben gehad.     De maanlander was tenslotte beschermd door een laagje goudfolie.  Ja die astronauten waren echt wel goed beschermd !

Op foto’s is ook duidelijk te zien dat dit folie zelfs met ducktape is vastgeplakt en dat er veel kieren zijn tussen de verschillende delen.   een er ongeloofwaardig verhaal dus.  In een interview met Allen Bean een van de astronauten op de Apollo 12 missie geeft hij zelfs aan dat hij niet eens wist van de Van Allen gorden.

Toppunt is wel dat de NASA alle technische gegevens en het originele beeldmateriaal (foto’s en video’s) van de maanlanding zijn kwijt geraakt.  Daarom zeggen ze dat ze niet meer terug kunnen naar de maan.  We zijn alles kwijt !!     Hoe kun je alles kwijt zijn van de belangrijkste menselijke technische prestatie ooit.  Maar als het bedrog is komt dit natuurlijk wel erg goed uit.

De persconferentie die gehouden werd met de astronauten na de eerste maanlanding was ook zeer opmerkelijk.  3 mannen die de grootste menselijke prestatie in de geschiedenis hebben neer gezet zitten aan tafel totaal te neer geslagen.  Hun lichaamshouding geeft op geen enkele manier aan dat ze trots of blij zijn.  Het tegenovergestelde zelfs.  Hun houding geeft aan dat ze onzeker zijn over hun uitspraken, bang dat ze iets verkeerds zullen zeggen.  Want als jouw prestatie gebaseerd is op een leugen dan zul je heel erg op je woorden moeten letten. En dit is precies zoals ze erbij zitten.

Een zeer opmerkelijke uitspraak tijdens deze persconferentie is dat de astronauten tijdens hun hele reis en verblijf op de maan met het blote oog geen enkele ster hebben kunnen zien.  Vreemd want tijdens de reis waren sterren hun enige referentie punt om op de bestemming te kunnen komen.

Onder de maanlander is ook geen enkel spoor te zien van de landingsraket.   De straalpijp zou in het losse maanstof een behoorlijke krater moeten veroorzaken.  Er is echter niet te zien, zelf op de landingspoten is geen enkel stofdeeltje waar te nemen.  Alsof de maanlander er gewoon is neergezet.  Wat natuurlijk past in de studiosetting.

Als je dan goed kijkt naar de maanlander moet een ieder toch wel toe moeten geven dat dit er niet uitziet als een voertuig dat zich in een vacuüm omgeving zou kunnen handhaven. Als je weet hoe groot de kracht is van vacuüm dan zou dit apparaat uit elkaar barsten.  Het bestaat uiteindelijk maar uit dunne aluminiumplaten die  met een paar dunne folielaagjes beschermd worden.  n dan hebben we het nog helemaal niet gehad over de kosmische straling  die helemaal vrij spel heeft op de apparatuur en astronauten.

Een belangrijke foto die je vaak ziet is de afdruk van een van de “moonboots”.  Opmerkelijk want ons is altijd verteld dat er geen water op de maan is en dat de bodem dus bestaat uit los maanstof.   En zoals je zelf ooit zelf wel eens mee hebt gemaakt kun je in los droog stof geen afdruk achterlaten.

En al met al heb ik nog lang niet alle onmogelijkheden behandeld betreffende de maanlandingen.

Als je zelf onderzoek doet zul je de volgende problemen waarschijnlijk tegenkomen:

• Wisselen van fotocassettes met handschoenen aan.
• Er zijn zoveel foto’s gemaakt die allemaal perfect zijn met een camera waar geen kijker op zit dat de astronauten geen tijd hebben gehad om wat anders te doen
• Accu’s hadden alleen voor de verbinding met aarde voor communicatie en video al te weinig capaciteit, laat staan voor alle ander apparatuur en airconditioning
• De maanlander was nog nooit getest en land probleemloos in een onvriendelijke omgeving
• Onverklaarbare verschillen tussen foto en video materiaal
• en nog veel meer

Als laatste is er nog de maansteen die aan de Nederlandse regering werd aangeboden door de Amerikanen. Deze bleek bij nader onderzoek nep te zijn en te bestaan uit versteend hout.

In de onderstaande video kun je het een en ander nog eens bekijken