In dit artikel behandel ik hoe de vlakke aarde (flat earth) is vormgegeven en in dit specifieke geval hoe dik de vlakke aarde is.

We gaan dus een stukje verder in op het ontwerp van de vlakke aarde en hoe deze is uitgevoerd.

Want hoe dik is de aarde eigenlijk, en hoe is deze vormgegeven? Om het plaatje compleet te maken kijken we even terug op een paar eerdere artikelen waarin het ontwerp van de vlakke aarde(flat earth)  zijn behandeld.

Allereerst is er een koepelconstructie van zeer geavanceerd materiaal die een overspanning heeft van duizenden kilometers en enkele honderden kilometers hoog die de hele bekende wereld overspant.  Deze koepel is de oorzaak van onze blauwe lucht.  Want boven deze koepel bevindt zich water. Heel veel water.

In dit water worden door een nog onbekende techniek sterren en sterrenstelsel geprojecteerd in een 3D uitvoering.   Er zijn zelfs experimenten waarbij dit nagebootst wordt zoals hier in deze video is te zien

De maan en zon kunnen op een dergelijke manier geprojecteerd worden maar dan binnen de koepel.

Maar de koepel zelf wordt van ons verborgen gehouden door steeds extremere natuuromstandigheden. Hoe hoger je komt hoe kouder het wordt maar ook hoe minder zuurstof er aanwezig is.  Maar op de aarde wordt de koepel beschermd door een reeks van oceanen die met zout water het reizen niet eenvoudig maken.

Maar eenmaal op Antarctica worden er natuurlijk pas echt een paar flinke barrières opgeworpen.  Extreem koude temperaturen, geen leven, geen vloeibaar water en ongelofelijk hoge ijsmuren

Al met al is de koepel door een mens zonder extreme bescherming niet te bereiken.  

Maar we hebben 1 ding buiten beschouwing gelaten en dat is diepte, de grond in.  En daar zijn wij mensen heel goed in. Graven !   Het beschermen van de koepel was in vergelijk hiermee nog redelijk eenvoudig. Zorg gewoon dat er steeds minder mogelijkheden zijn om de koepel te bereiken door afname van temperatuur en zuurstof.

Maar dit is in de aarde niet mogelijk, maar hier komt een andere barrière naar voren.

Toenemende temperatuur na mate je dieper de aarde in gaat.  Zelfs zover dat je op een gegeven ogenblik vloeibare steen tegenkomt.  Maar toch blijkt het graven in de aarde een zeer moeilijke onderneming te zijn.  Het diepst wat de mens ooit heeft kunnen komen is 12 kilometer diep.

Dit is door de Russen in de jaren 70 gegraven in het schiereiland Kola.  Maar wat zij ook probeerden om dieper te komen. Het is niet gelukt. Deze 12 km is schijnbaar echt de ondergrens ,

Bijzonder was wel dat er op zeer grote diepte nog water gevonden werd. Dit is echter tegen alle verwachtingen in van wat er op een bolle aarde zou moeten gebeuren. Door toenemende temperatuur en hardheid zou het water allang verdampt of verdrongen moeten zijn.

Ook in zee zijn er expeditie geweest naar extreme dieptes. Ook hier duiken natuurlijk grote problemen op voor de mens. De druk wordt hoe dieper je gaat steeds hoger en neemt zeer extreme vormen aan.

Een duikboot moet zeer zwaar uitgevoerd worden en hiermee de zeer zware druk weerstaan. Toch zijn er mensen geweest in het onderste van de oceaan.  Omdat ze alleen in een onderzeeër daar kunnen leven is echt onderzoek en graaf werkzaamheden op deze diepte niet mogelijk.

Toch is er hier op deze grote diepte iets bijzonders aan de hand. Er zijn meren onder de oceaan aanwezig. In de onderstaande video kun je zien dat de diepzee onderzoeker Mike deGruy met zijn onderzeeër op zo’n meer stuit.

Hieruit zou je de conclusie kunnen trekken dat er onder de aarde ook water is. net als boven de koepel.Dit is allemaal in overeenstemming met het verhaal Genesis in bijbel.  Waar het scheppingsverhaal wordt beschreven.  Een van de onderdelen is dat tijdens de schepping de wateren werden gescheiden en dat daartussen de aarde ontstond.

Dit is dus precies wat we zien, water onder de aarde en een koepel ( firnament ) boven de aarde waarboven zich ook water bevindt.

Een van de mensen die zich hierin zeer verdiept heeft is Rob Skiba. Hij heeft het verhaal en de beschrijvingen zoals die in de bijbel zijn weergegeven uitgewerkt tot een model. Dit model is waarschijnlijk een zeer goede benadering van hoe onze wereld er technisch gezien uitziet en functioneert.

Zoals je kunt zien is de koepel afgeschermd met een gouden (gele) plaat.   We leven dus eigenlijk in een soort onderzeeërs . Misschien hadden de Beatles hier hun inspiratie wel vandaan toen zij het liedje “we all live in a Yellow submarine”schreven.

Na het lezen van deze tekst kijk je toch met een andere blik naar dit liedje en naar de wereld. Leven we echt in een onderzeeërs ?  En weten we al heel lang dat de wereld vlak is ?

Dit artikel is met toestemming gebaseerd op de video serie van Mark Sargent – Flat earth clues