In dit artikel behandel ik het verhaal van admiraal Richar.E.Byrd.  Deze man is een van de weinige mensen die uitgebreid onderzoek hebben gedaan op de zuidpool. Hij is in zijn leven daar meerde malen geweest en heeft daar ook uitgebreid verslag over gedaan.

Byrd werd in 1888 in de Amerikaanse staat Virginia geboren. Hij kwam uit één van de rijkste en machtigste families van die staat. De broer van Byrd was senator in Virginia. Ook voor Byrd leek roem in de toekomst te zijn weggelegd. Hij wilde carrière maken in de marine. Op twintigjarige leeftijd begon Byrd aan de opleiding en wilde gaan dienen op een marineschip. Een verbrijzelde enkel zorgde er echter voor dat hij deze ambitie in 1916 moest opgeven.

Hierna ambieerde Byrd een carrière als piloot. Hij was vooral geïnteresseerd in de technologie van vliegtuigen. Deze was nieuw, want het vliegen stond nog in de kinderschoenen. Vanaf zijn jeugd was Byrd al nieuwsgierig naar de poolgebieden. Hij was vastbesloten deze te gaan onderzoeken. Een begin was een vliegreis over Groenland in 1925, samen met Donald MacMillan. Dat was natuurlijk niet zijn uiteindelijke doel.

In 1926 onderneemt hij zijn eerste reis naar de noordpool. Hij is de eerste die met een vliegtuig over de noordpool vliegt. Later wordt deze prestatie overigens in twijfel getrokken.  Maar door deze prestatie klimt hij hoog in de ladder bij de marine. Hij wordt de jongste Admiraal in de geschiedenis.

Hij heeft veel expedities ondernomen naar alle verre oorden in de wereld en werd daar erg voor gewaardeert . Zijn prestaties werden zelfs beloond door een aantal parades speciaal voor hem georganiseerd.   Hij was voor die tijd eigenlijk een soort Indiana Jones.

Zijn kennis en ervaring waren voor de Amerikaanse regering aanleiding hem de leiding te geven over een aantal grote expedities. Te beginnen met een expeditie in 1928 naar Antartica.  Deze expeditie duurde totaal 2 jaar.

In die tijd waren alle expedities gericht op de zuidpool en niet meer op de noordpool. Er volgde nog 2 expedities erna. Een in 1933 tot 1935 en de laatste van 1939 tot 1940. In de tijd dat hij in Antartica was, was hij tevens adviseur voor andere landen die ook expedities ondenamen in dat gebeid. Waaronder Engeland, Duitsland,Frankrijk, Japan,Belgie en Zweden.

Ook tijdens de tweede wereld oorlog leidde hij de Amerikaanse vloot en was aanwezig bij de overgave van Japan.

Daarna gebeurde er iets vreemds, hij keerde na de oorlog terug naar antartica. Op zich is dat niet zo vreemd omdat hij een groot gedeelte van zijn leven daar al was geweest maar de manier waarop. Hij ging niet terug om een expeditie te leiden maar met een complete marine oorlogsvloot.  Deze operatie heette “high Jump”  compleet met een vliegdekschip met 13 vliegtuigen en een sterkte van ca 4700 man aan militairen. De reden van deze operatie is tot op de dag van vandaag onbekend.

Een van de opties zou zijn dat ze de verdwenen vloot van de duitsers zochten, die zich verstopt zouden hebben in antartica. Alhoewel Duitsland zich overgegeven had. Voor dit artikel is de reden echter nu niet belangrijk. Wat belangrijk is is dat America het schijnbaar nodig vondt om bijna 5000 man naar antartica te sturen.

Echter volgens zeggen met vredes bedoelingen.  Tijdens deze operatie geeft Richard Byrd een interview aan een chileense krant waarin hij het volgende zegt;

De belangrijkste resultaten en conclusies van mijn expedities zijn het potenciele effect dat ze hebben op de veiligheid van de Verenigde Staten. De ongelofelijke snelheid waarmee onze wereld kleiner wordt, volgens de admiraal, is een van de belangrijkste lessen die we hebben geleerd tijdens onze laatste Antartica expeditie. Ik moet mijn mede landgenoten waarschuwen dat de tijd is beeindigt waarin we ons konden verschuilen in onze isolatie en konden vertrouwen dat de afstanden, de oceanen en de polen een gegarandeerde zekerheid waren.

Na zijn operatie keert Richard terug naar America en geeft overal intervieuws en tourt hij rond. Het meest interessante interview is er een voor de televisie. Het is een show genaamd “Longines Chronoscoop”

In dit interview heeft hij het eerst over een gebied achter de zuidpool dat zo groot zou zijn als de verenigde staten, waar nog nooit iemand een voet heeft gezet. Daarna gaat hij door en zegt dat er waarschijnlijk elk jaar expedities zullen volgen omdat de Amerikaanse regering echt was geinteresseert.   De interviewers vragen hem waarom al deze interesse in de zuidpool? terwijl de dreiging van Rusland toch vanuit de Noordpool zou komen.

Hij antwoord daarop dat de Zuidpool de meest waardevolle en belangrijkste plek voor de wetenschap zal zijn.  Het betreft hier de toekomst van de natie, een onaangetaste bron van bodemschatten enenergie voorraden. Waaronder kolen, olie, mineralen en uranium.

Hij voegt er aan toe dat er op het moment van het interview 7 landen zijn betrokken bij de exploratie van Antartica. zoals Rusland, Australie,Argentienie, Chili en New Zeeland. Ook wordt de volgende militaire operatie “Deep Freeze” wordt besproken en deze zal lopen van 1955 tot 1956.

Na deze missie keert admiraal R.E.Byrd terug naar huis en dat is dan ook zijn laatste missie.  Maar ook echt de laatste missie. Er worden vanuit America geen expedities van deze omvang ondernomen. En dat is erg vreemd want een gebied dat zo veel belofend is wordt totaal niet meer onderzocht.

Er wordt zelfs een internationaal verdrag opgesteld waarin elke explotatie van de zuidpool wordt verboden.  Maar ook elke andere verrichtingen worden verboden. Kortom je mag er gewoon niet meer komen. Verboden toegang !!

Je zult denken nou prima, geen explotatie. Maar als blijkt uit al deze expedities dat we het hier hebben over een gebeid wat zo rijk is aan grondstoffen, mineralen, olie en andere zaken. Een gebeid wat on ontgonnen is. Met daarachter nog een gebeid zo groot als America waar nog nooit iemand is geweest. En we gaan daar niets mee doen ??

We verbieden dat daar ooit nog iets mag gebeuren, je mag er niet komen ! En…. iedereen houdt zich aan die afspraak !!    Dit is nog nooit gebeurt op de wereld. Elk plekje op de wereld is onderzocht en wordt geexploteerd. of je het daar nu mee eens bent of niet, maar dit is gewwon niet tegen te houden. Waarom dan die speciale uitzondering voor de Zuidpool ?

Er waren destijds nog geen milieu activisten en dit is een gebeid waar heel, heel veel geld te verdienen is. en als America ergens niet vies van is is dat geld verdienen. Kortom totaal onlogisch en onverklaarbaar

Wat is er gebeurt ?  Ze hebben de rand van de Aarde gevonden!! Dat is er gebeurt !

En dit mocht wat er ook gebeurde nooit bekend worden. Zelfs als er veel geld te verdienen viel. Het risico dat de ongebrijdelde uitbreidingsdriften van bedrijven ooit ook die rand zouden zien kon niet worden getolloreerd en moest kosten wat kost worden voorkomen.

Want wat moest je zeggen, je mag niet verder dan dit punt ! want er is niet meer   hier houdt de wereld op.

Nu is er een verdrag dat dus al loopt vanaf 1958 en zal doorlopen zonder enige wijziging tot 2041. Je mag in de buurt komen tot een bepaalde onzichtbare lijn en niet verder. Deze lijn wordt door de marine zeer streng bewaakt en oversteken is ten strengste verboden.

Antartica is in de vlakke wereld de rand van de bestaande wereld. Oversteken van Antartica zou dus direct bewijzen dat de wereld vlak is en geen bol zou zijn. Dit is ook de reden waarom het Antartica verdrag er is. Waarom je er dus gewoon niet mag komen.

Uiteraard zijn er wel onderzoekers op antartica, maar deze staan allemaal onder zeer strenge controle en mogen niets op eigen houtje uitvoeren.

Admiraal Byrd is kort nadat het verdrag werd gesloten overleden en kan dus niet meer vertellen wat hij heeft gezien, maar uit zijn nalatenschap blijkt wel dat hij veel wist over een heel bijzonder gebied.

Verder met deel 3 – De kaartmakers

Dit artikel is met toestemming gebaseerd op de video serie van Mark Sargent – Flat earth clues