Man van minister Schultz verdiende miljoenen via haar ✅
De echtgenoot van minister Schultz van Haegen (IenM) heeft miljoenen verdiend aan Kiwa. Dat roept zeer sterk de schijn van belangenverstrengeling op, omdat ze als minister zelf de Kiwa-tarieven vaststelt. En bovendien zowel de Tweede Kamer als KNV Taxi weigert inzicht te geven in het contract van IenM met Kiwa. Hierin heeft Kiwa voor tientallen jaren het monopolie op de uitgifte van chauffeurspassen gekregen tegen erg hoge tarieven. De VVD-minister wees ook al een WOB-verzoek tot inzage in het contract af. De overeenkomst zou ‘vertrouwelijke bedrijfsgegevens’ van Kiwa en ‘arbeidsrechtelijke informatie van medewerkers’ bevatten die de minister liever geheim wil houden.
Maar nu blijkt dat Haro Schultz van Haegen in augustus 2011 bijna 3 miljoen euro met de verkoop van het beleggingsverhikel waar Kiwa inzat verdiende. Dit blijkt uit onderzoek van de Volkskrant. Toen was het contract reeds gesloten, wat de waarde van Kiwa enorm heeft doen stijgen. Het aandelenbezit heeft Schultz ook nooit gemeld aan premier Rutte.
Aandeelhouders
Kiwa werd in augustus 2011 gekocht door het opkoopfonds NPM Capital. Bij die verkoop cashten de aandeelhouders van het bedrijf waar Kiwa in onder was gebracht tientallen miljoenen. Haro Schultz van Haegen verdiende hiermee – net als zijn compagnon – 2,9 miljoen euro. Ook de Kiwa-directie werd miljonair door de deal. De twee directeuren, Paul Hesselink en Bouke Meekma, verdienden ieder meer dan 15 miljoen euro.
De financiële belangen van Schultz van Haegen en de directie bleven tot nu toe onopgemerkt. In officiële meldingen bij de Nederlandse marktautoriteit ACM bleef het zakelijke belang van de echtgenoot van de minister onzichtbaar, maar dit is wel terug te vinden in een publicatie van de Italiaanse evenknie van de ACM, de Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato.
Bewust informatie achterhouden
Volgens Ronald Jeurissen, hoogleraar bedrijfsethiek van Nyenrode Business Universiteit, heeft Melanie Schultz van Haegen ‘bewust belangrijke informatie achtergehouden’. “Toen ze bij formateur Mark Rutte meldde dat haar echtgenoot adviseur was bij Kiwa en daarvan afstand nam, had ze ook moeten zeggen dat hij aandeelhouder is”, aldus Jeurissen in de Volkskrant. “Daarin kun je je niet vergissen, op dat niveau. Dat klopt niet.’ ”
Kiwa was een overheidsbedrijf in handen van de waterbedrijven. In 2006 werd het verkocht aan ABN Amro. Kort daarna kocht Malink Beheer BV, een gezamenlijk bedrijf van Haro Schultz van Haegen, zijn zakenpartner en de directie van Kiwa een belang van 25 procent in Kiwa. Dat belang was toen 650 duizend euro waard. Bij de verkoop in 2011, nadat Kiwa sterk was gegroeid en samengevoegd met een asbestbedrijf, was Malink bijna 40 miljoen euro waard.
Beleggingen
Minister Schultz laat weten dat zij vindt geen fouten te hebben gemaakt. En zich bij haar aantreden te hebben gehouden aan het ‘Handboek van aantredende bewindspersonen’. De minister herkent zich dan ook niet in het beeld dat door de Volkskrant wordt geschetst.
Over de aandelen in het bedrijf waar Kiwa onder viel is niet specifiek gesproken, maar dat is volgens het Handboek ook niet nodig omdat er geen sprake was van zeggenschap, stelt de minister. Wel heeft de minister direct invloed op de waarde van de Kiwa-aandelen, door de tarieven vast te stellen die Kiwa mag vragen.
KNV
De brancheorganisaties KNV, TLN en EVO eisen al geruime tijd inzicht in het contract van IenM met Kiwa. Reden is dat de tarieven voor chauffeurskaarten en vergunningbewijzen tot tweeëneenhalf maal duurder zijn dan in andere Europese landen. Ook is onduidelijk voor hoeveel jaar Kiwa het monopolie hierop heeft. Het zou gaan om een overeenkomst van maar liefst 2 x 20 jaar
Lees ook:
Bron: Echtgenoot minister Schultz verdiende miljoenen aan Kiwa | TaxiPro
Vroeger haalde je als beroepschauffeur je chauffeursdiploma voordat je eens mocht gaan oefenen met zo’n grote truck.
Je had dan dus alvast wat kennis over zo’n truck en kennis van rijtijden wetten.
Nadat het praktische gedeelte van vrachtauto rijden onder de knieën had en je slaagde op praktijk examen had je je C en eventueel CE op je rijbewijs staan.
Dan kon je aan de slag als professioneel beroepsgoederen chauffeur en deed je aldoende ieder jaar meer ervaring op.
Veel fernfahrer maakte misbruik en knoeide met de papieren tacho schijven.
Zelfs met slaperige ogen reden deze malloten verder. Gevaar op de weg dus en grote risico’s voor ongevallen.
Toen besloot de KIWA dat er iets veranderd moest worden. Er moest een digitale tacho komen waar een pasje in moest. Daar kon moeilijker mee geknoeid worden en zo konden rij en rusttijden fernfahrers/fraudeurs mee aangepakt worden door hun tacho pasjes uit te lezen.
Toch bleek dit allemaal niet genoeg,want ook op laad en losadressen zijn er veiligsheids normen die gesteld worden. Dus moesten chauffeurs eigenlijk een beetje geforceerd worden om curcussen te volgen.
Hoe doe je zoiets? De oplossing: laat iedere chauffeur een code op zijn chauffeurspasje halen als hij curcussen heeft gevolgd. Code 95 was geboren.
Heel Nederland deed dit zoals het voorgeschreven werd.
Maar in landen zoals Polen dachten ze dat zo’n code 95 gewoon te koop was bij een pakje boter. Niks curcussen,maar gewoon kopen. Dat zij geen curcussen gevolgd hebben en dus ook de kennis over voorgeschreven veiligheid niet hebben valt tot op heden te merken op plaatsen waar ik chauffeurs uit oost blok landen aantref.
Nederland kent de best opgeleide beroepsgoederen chauffeurs.
Ik ben er één van,want ik heb het hele traject doorlopen en kus het asfalt al tientalle jaren.
Kilometervreters
LikeGeliked door 1 persoon