Artikel van Martin Vrijland;

Als je mensen wijst op hele simpele gegevens, zoals het ontbreken van een vliegtuig in het Pentagon na de aanslagen van 911 en het instorten van gebouw 7, terwijl daar geen vliegtuig in gevlogen was, wil er nog wel eens een prikkel ontstaan om over een mogelijk complot na te denken. “Dat was in de VS en daar zou zoiets misschien nog wel kunnen gebeuren“, zou de gedachte dan kunnen zijn. Als we een oorlog starten in Irak, omdat daar massavernietigingswapens gevonden zouden zijn en vele jaren later blijkt duidelijk dat daarover gelogen is, dan haalt menigeen de schouders op en denkt “Ach, nou en die Saddam Hoessein moest hoe dan ook weg“. De jongere generatie zal het waarschijnlijk al helemaal worst wezen. Voor een twintiger van nu is 911 immers al ruim 16 jaar geleden, net als de Irak oorlog voor die generatie waarschijnlijk een mistig deel van de geschiedenis is. Wie maalt erom? Who cares? We leven immers in het hier en nu. Waarom zou je je überhaupt bezig willen houden met de vraag of het volk wel eens voorgelogen wordt over een gebeurtenis? Er zijn nu eenmaal politieke leiders die soms dingen doen om strategische redenen en een leugentje om bestwil willen we ze best een keer vergeven.

De reden dat Martin Vrijland steeds weer de moeite neemt om het rookgordijn (dat ogenschijnlijk over de ogen van velen getrokken wordt met desinformatie van de media) te doen oplossen, is omdat veel mensen last lijken te hebben van het ‘five monkey experiment‘- effect. Dat filmpje is op deze site al bij herhaling geplaatst, maar het blijft de moeite waard om het nog eens serieus te bekijken (klik hier). Het verhaal is als volgt:

Een groep apen in de kooi waarin een banaan op een ladder geplaatst is, krijgt steeds een lading water over zich heen als 1 van de apen de ladder op wil klimmen om de banaan te pakken. Op gegeven moment – als een van de apen aanstalten maakt de ladder op te klimmen – wordt deze aap afgestraft door de rest van de groep. Niemand zit immers op die koude douche te wachten. Als vervolgens 1 van de apen in de groep vervangen wordt door een nieuwe, wordt deze onmiddellijk door de rest van de groep afgestraft als hij de ladder op wil klimmen. Daarvoor is geen koude douche meer nodig. De nieuwe aap schrikt zich een hoedje en laat het wel uit zijn hoofd nog de ladder te beklimmen. Zo wordt de gehele groep stuk voor stuk vervangen, totdat er zich geen aap uit de originele groep meer in de kooi bevindt. Alle apen in de groep zullen steeds een nieuwe aap afstraffen, zodra hij de ladder probeert op te klimmen om de banaan te pakken.

Zo ontstaat er dus in een groep een soort onuitgesproken code of moraal, die na enkele generaties niet meer te verklaren valt. Dus zelfs al zou je je twijfels hebben over de ware toedracht van de aanslagen van 911, dan nog zou je het niet in je hoofd halen om dat op een verjaardagsfeestje te noemen. Of neem bijvoorbeeld een onderwerp als de holocaust. Dat is een onderwerp waar je al helemaal niet je vraagtekens bij wil zetten. Dan begint de rest van de groep apen je onmiddellijk verbaal in elkaar te timmeren. Zelfs al zou die ene aap in de groep aantonen dat de banaan gewoon eetbaar is en je gewoon de ladder op kunt klimmen, de groep weerhoudt hem ervan. We zouden de denkwijze van de groep apen kunnen betitelen als ‘group think’. De algemene opvatting van de groep is dan dat het gewoon ‘not done’ is om die ladder te beklimmen en argumentatie komt niet eens aan bod. Alhoewel het ‘in elkaar slaan’ (wat de apen doen) kan worden vertaald naar ‘verbaal in elkaar slaan’ door de beeldvorming waarmee mensen via de mainstream media, boeken, films en andere bronnen ge(des)ïnformeerd zijn. Maar het belangrijkste effect van die informatiebronnen is die van het schrikeffect van de koude douche.

De laatste tijd zien we extreme pogingen van de “gevestigde orde” om elke kritische noot op het internet te onderdrukken. Dat begon met het benoemen en herhalen van het stigma ‘complottheorieën’ of ‘complotdenkers’ en is uitgemond in het stigma ‘nepnieuws’. Eerst zijn verwoede pogingen ondernomen om mensen met een afwijkende mening voor gek te verklaren; vervolgens is er toch even (ogenschijnlijk) serieus naar gekeken via een programma als ‘Complot or Not’, om vervolgens de fase van censuur in te luiden. Social media bedrijven als Facebook zijn zelfs actief mee gaan werken aan deze censuur. De media zijn gaan fungeren als de koude douche in het ‘five monkey experiment‘. Nu is dat niet zomaar een filmpje over apen, maar het is een eenvoudige uitleg van het Asch experiment (hier uitgelegd).

De vraag die open blijft is “Who cares? We leven immers in het hier en nu. Waarom zou je je überhaupt bezig willen houden met de vraag of het volk wel eens voorgelogen wordt over een gebeurtenis?“. Doorgaans is het eten van een banaan best gezond voor een aap. Het ontdekken dat er een rookgordijn over de perceptie van de wereld getrokken is (en nog steeds getrokken wordt), is misschien best wel gezond. Het lastige is alleen dat je omgeving je ervan zal proberen te weerhouden. Waarom is dat dan ‘best gezond’? Omdat je dan de daadwerkelijke status van je leven begint te doorzien en daar dan actie op kan ondernemen. Die status wordt misschien wel het beste verwoord door het personage in de film The Matrix genaamd Morpheus. (Kijk het filmpje en lees verder onder het filmpje)

Bron: Waarom ‘anders denken’ leidt tot afwijzing en complotdenken als gevaarlijk wordt beschouwd : Beyond the Matrix