Is ons universum eigenlijk een hologram, en ben je zelf dus een onderdeel van een computersimulatie ?

Het klinkt allemaal misschien wel een beetje vreemd en onwaarschijnlijk, maar de wetenschap begint nu zelfs ook in te zien dat dit misschien wel onze realiteit is.  Maar waar kunnen we het aan merken dat we in een simulatie leven?

Onze wereld is heel bijzonder, kijk maar eens om je heen.  Hoe vernuftig zit de natuur niet in elkaar?  Maar ook de wetmatigheid waarmee diezelfde natuur functioneert.  Alles lijkt tot in detail te zijn berekend en uitgebalanceerd,    De manier waarop planten groeien , maar ook de seizoenen en het weer schijnen allemaal afhankelijk te zijn van een set van regels die we de natuurwetten noemen.

Maar als we leven in een simulatie, een computerprogramma dan zouden we toch moeten kunnen zien of merken dat dit zo is, er zouden programmeer foutjes te zien moeten zijn.

Een voorbeeld daarvan zou het Deja Vu gevoel kunnen zijn. Je hebt het gevoel dat je het al mee hebt gemaakt terwijl alles in je zegt dat dit niet kan,  een scheurtje in het weefsel van de werkelijkheid.

Een ander aspect is dat uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat deeltjes (materie) zowel fysiek kunnen zijn maar ook een golf van mogelijkheden kunnen zijn.  Maar het meest bijzondere hieraan is dat dit afhangt van het feit of dit deeltje wordt waargenomen.

Voor een uitleg kijk dan eens hier:

Maar een deeltje wat alleen maar een deeltje is als het waargenomen wordt , dat bewijst eigenlijk dat alles om ons heen er slechts is als het nodig is.  Het wordt als het ware voor onze ogen opgebouwd om ons heen.

Dit is exact wat er in een computerspel gebeurt. De omgeving wordt daar ook pas opgebouwd als de speler dat nodig heeft om zijn omgeving te beleven. Misschien is dit wel de grootste aanwijzing dat we in een holografische virtuele wereld leven.

In een omgeving die door een computer wordt gegenereerd zou je dus ook de pixels moeten kunnen zien. Dit is nu wat er in CERN wordt onderzocht. Onderzoek naar de kleinste deeltjes. En volgens de geleerden zijn er ook “pixels” , deeltjes die niet meer kleiner kunnen.

Max Planck had dit al de vorige eeuw voorspeld en bleek daar ook gelijk in te hebben.   Zelfs tijd heeft een minimale hoeveelheid. Vergelijkbaar met de kloktijd van een computer.    Maar alle ander zaken die zich om ons heen bevinden hebben een minimale grootte die niet kleiner kan zijn.   Dus die pixels zijn door instituten als CERN wel degelijk aangetoond.

Tot slot wil ik je nog een heel opmerkelijke zaak meegeven.  Een aantal jaren geleden ontdekte James Gates, een vooraanstaande theoreticus, dat er in de stringtheorie die de werkelijkheid beschrijft op kwantumniveau een computercode is verborgen.

Een computer code die vergelijkbaar is met de foutcorrectie codes die gebruikt worden in browsers op onze PC’s , laptops en tablets.   De code werd ontwikkeld om te controleren of alle bits en bytes wel goed overkomen.

In deze video wordt uitgelegd wat hij ontdekt heeft

Al met al zijn er dus sterke aanwijzingen dat onze wereld niet zo vast is als we altijd hebben gedacht.

Bewustzijn is niet het resultaat van een oerknal die de materie tot stand bracht, waaruit door toeval uiteindelijk dit bewustzijn ontstond.  Maar ik denk dat het precies andersom is .

Bewustzijn is de bron van onze werkelijkheid en uit dit bewustzijn is uiteindelijk de materie ontstaan

Voor meer hierover kijk dan eens op deze pagina  : Virtuele holografische werkelijkheid