Door Enil’s zaad ben ik nu in verwachting,
een kind van Enlil is in mijn baarmoeder verwekt
Ninmah gaaf de woorden van Sud door aan Enki.
De heer van de Aarde was hij.
Op Aarde was hij superieur

Zij riepen Sud op voor de zeven die rechtspreken
Wil je Enlil accepteren als je echtgenoot
vroegen zij haar.
Bevestigende woorden sprak zij,

De woorden werden door Abgal doorgegeven aan Enlil
die verbannen was.
Om te trouwen met Sud keerde Enlil terug uit ballingschap
Hiervoor gaven Enki en Ninmah hem een pardon

Sud werd officieel verklaard als de vrouw van Enlil.
Haar werd de titel naam, Ninlil geschonken,
dame van de bevelhebber.
Hierna werd Enlil en Sud een zoon geschonken.

Nannar, de heldere, noemde Ninlil hem.
Hij was de eerste van de Annunaki die op Aarde verwekt was.
Van Niburu’s koninklijk zaad op een andere planeet geboren
Het was na dit dat Enki tot Ninmah sprak,
kom met mij mee naar de Abzu

In het midden van de Abzu, in een plek van het pure water,
vestigden zij een woning.
Met een mooi metaal, zilver was de naam, werd de woning verfraaid.
Met een diepe blauwe steen, azuursteen, werd het opgesmukt.

Kom Ninmah, wees met mij, vergeet je adoratie voor Enlil
Naar de Abzu, de woning van Enki, reisde Ninmah.
Daar sprak Enki zijn liefde voor haar uit.
Hoe voor elkaar bestemd, fluisterde hij naar haar

Je bent nog altijd mijn grote liefde, zei hij voorzichtig tot haar
Hij omhelsde haar, hij kuste haar
Zij zorgde ervoor dat zijn fallus waterde
Enki spoot zijn zaad in de schoot van Ninmah.

Geef me een zoon ! Geef me een zoon ! schreeuwde hij
Zij nam het zaad in haar schoot, het zaad van Enki bevruchte haar
Een dag op Niburu was een maand op aarde voor haar,
Twee dagen, drie dagen, vier dagen van Niburu waren als maanden op Aarde

Vijf en zes en zeven en acht dagen waren als maanden voorbijgegaan
De negende tel van het moederschap ging voorbij
Ninmah was barende.
Ze baarde een kind, de nieuw geborene was een meisje
Op de oever van de rivier in de Abzu werd er een dochter geboren bij Enki en Ninmah

Enki was teleurgesteld met de geboren dochter.
Kus de kleine, zei Ninmah tot hem
Kus de kleine !, zei Enki tot zijn ziener Isimud
Een zoon verlangde ik, een zoon van mijn halfzus wil ik hebben!

Opnieuw kuste hij Ninmah, hij greep hij bij haar heupen
En spoot zijn zaad in haar schoot.
Opnieuw was zij in verwachting van een kind.
En opnieuw schonk zij hem een dochter.

Een zoon,een zoon van jouw moet ik hebben !
Jammerde Enki.
Ninmah kuste hij nogmaals.
Hierop sprak Ninmah een vloek uit over Enki

Wek eten hij ook at het was als vergif tot zijn ingewanden
Zijn kaak deed zeer, zijn tanden deden zeer en zijn ribben deden pijn
Isimud verzamelde de Annunaki, zij smeekten Ninmah om vergeving
Door zijn arm te heffen zwoor Enki afstand nemen van Ninmah´s vulva.

Een voor een verwijderde zij zijn ziektes,
Van haar vloek was hij bevrijd.
Naar Edin ging Ninmah terug.
Om nooit te trouwen.
Anu´s bevel werd waarheid

Enki ontbood zijn vrouw Dankina en hun zoon op Aarde
Ninki, Dame van de Aarde, deze titel werd haar toegewezen
Met haar en bij meerdere bijvrouwen had hij nog vijf zonen.
Dit waren hun namen;

Nergal en Gibil
Ninagal en Ningishzidda
en Dumuzi de jongste

Enlil en Ninmah ontboden hun zoon Ninnurta op Aarde
Bij zijn echtgenote Ninlil had Enlil nog een zoon.
Een volle broer van Nannar was het.
Ishkur was zijn naam

Drie zonen in het totaal kreeg Enlil,
geen van hen was van een bijvrouw
Twee clans werden hierdoor gevormd op Arde.
Hun rivaliteit leidde tot oorlogen

Nu volgt het verslag van de muiterij onder de Igigi
En hoe Anzu tot de dood werd veroordeeld
voor het stelen van de tabletten van de lotsbestemming
Vanuit de Abzu werd goud getransporteerd naar de landingsplaats

Vandaar werd het door de Igigi
naar een tussenstation op Mars getransporteerd
Vanaf de planeet Mars werd het kostbare metaal
in ruimte schepen vervoerd naar Niburu

Op Niburu werd het goud verwerkt tot het fijnste stof
om toegepast te worden om de atmosfeer te beschermen
Langzaam werd de breuk in de hemel geheeld
Langzaam werd Niburu gered.

In de Edin werden de vijf steden geperfectioneerd
In Erudu bouwde Enki een schitterende woning
Op stevige grond reikte het hemelwaarts
Als een berg rees het boven de grond.

Op een goede plek bouwde hij het
Damkina zijn vrouw woonde daar,
Enki leerde daar zijn zoon Marduk zijn wijsheid
In Nibru-ki vestigde Enlil de hemel – Aarde verbinding.
Het was een mooie aanblik

In het centrum reikte een grote pilaar tot aan de hemel
Op een platform dat niet kon kantelen was het geplaatst
Daarmee waren de woorden van Enlil over alle vestigingen
te horen op Mars en Niburu.

Vanuit daar werden de stralen gericht,
het hart van alle landen konden ze afzoeken
De ogen konden alle landen afzoeken.
Het veld maakte ongewenste benadering onmogelijk

In het verheven huis was een kamer in het centrum
in de vorm van een kroon
Uitkijkend in de verre hemelen
Het keek uit op de horizon
Het hemelse hoogtepunt hiermee perfectionerend

In de donkere heilige kamer,
waren twaalf emblemen van de zonnefamilie aangegeven
Op ME’s waren de geheime formules van de Zon,
de maan, Niburu, de Aarde en acht hemelse goden weergegeven

De tabletten van het lot straalde in de kamer hun licht uit.
Hiermee kon Enlil alles wat komt en gaat overzien
Op Aarde zwoegden de Annunaki,
over het werk en levensonderhoud klaagden zij

Door de snelle omwentelingen van de aarde werden zij onwel
Van het geneesmiddel kregen zij alleen kleine porties
In de Edin zwoegden de Annunaki,
in de Abzu het werk was meer slopend.

In teams werden de Annunaki teruggestuurd naar Niburu,
In teams kwamen nieuwe aan.
De Igigi, die op Mars woonden waren de luidste klagers
Als zij afdaalden vanaf Mars naar de Aarde eisten zij een rustplaats

Met Anu wisselde Enlil en Enki woorden uit.
Zei consulteerde de koning;
Laat de leider naar de Aarde komen.
Discussieer met Anzu, sprak Anu tot hen

Anzu daalde af vanuit de hemel op Aarde,
de klachten werden geuit aan Enlil en Enki
Laat Anzu kennis nemen van de werkwijze hier.
sprak Enki tot Enlil

Ik zal hem de Abzu laten zien,
laat jij hem de hemel-aarde verbinding zien!
Met deze woorden was Enlil het eens