Anzu en Ea zijn op weg naar de aarde.
Ze gebruiken onderweg veel water om zich een weg te banen door de asteroïde gordel.
Uiteindelijk lukt het hen om door de gordel te komen. Maar om te landen op aarde hebben ze nieuw water nodig. Dit is namelijk ook hun brandstof. Ze besluiten om een tussenstop op mars te maken en daar water bij te tanken. Mars was dus in het verleden ook een planeet met rivieren en meren, zoals nu vermoed wordt door NASA. Bijgetankt besluiten ze on de landing op aarde in te zetten en in de oceaan te landen omdat hun schip te groot is om op het vaste land te landen.
Hier ontmoeten ze uiteindelijk Alalu de gevluchte koning van Niburu…..

#fb

Boek van Enki 3e Tablet deel 3 door Zecharia Sitchin

Herhaaldelijk keerden de keien hun gezichten,
zo een pad makend voor het ruimteschip
En op het laatst was niets meer op het pad
Het schip kon onbeschadigd door.
Gejuich van de helden klonk.

Verdubbeld werd het geluk toen de zon in zicht kwam
Midden in alle feestvreugde, sprak Anzu alarmerend;
Voor het pad dat we hebben vrijgemaakt,
is extreem veel water verbruikt.
Er is niet meer genoeg water om de vuurstenen

van het schip aan te drijven tijdens de resterende reis.
In de diepe duisternis zagen zij de zesde planeet,
de zonnestralen reflecterend
Er is water op Mars zei Ea
Kun je het schip daar laten landen?

Vroeg hij aan Anzu
Handig stuurde Anzu het schip richting Mars
na het bereiken van de planeet maakte het een baan er om heen.
De zwaartekracht van de planeet is niet groot.
De kracht is makkelijk te hanteren, zei Anzu

Het aangezicht van mars was veelkleurig
Sneeuwwit was de top.
Sneeuwwit waren zijn sandalen.
Roodkleurig was het midden,
In het midden er van glinsterden meren en rivieren.

Behendig remde Anzu het vaartuig af,
Naast een meer kwam lande het zacht.
Ea en Anzu zetten hun Adelaars helmen op
en stapte neder op de vaste grond
Op commando lieten de helden “Het wat water zuigt” neder

Om het binnenste van het schip te vullen met waters van het meer
Tijdens het vullen van het schip met water,
Onderzochten Ea en Anzu de omgeving
Met de tester en de monsternemer stelden ze alles vast.
Het water was drinkbaar, de lucht was ongeschikt.

Alles werd genoteerd in de logboeken van het schip.
De noodzaak van deze omweg beschrijvend
Met brandstof bijgetankt steeg het ruimteschip op
daarmee het welwillende mars een groet brengend.
Daarachter maakte de zevende planeet zijn omloop

De aarde en haar maan nodigde het schip uit!
Anzu zat sprakeloos in zijn gezagvoerders stoel,
Ea zweeg ook.
Voor hun lag hun bestemming, het goud bevattend voor
de ondergang of redding van Niburu.

Het schip moet afremmen anders zal de aarde’s
dikke atmosfeer ons vernietigen.
Verklaarde Anzu aan Ea
Maak afremmende banen om de aarde’s companion, de maan
Stelde Ea aan hem voor.

Ze cirkelde om de maan;
Waar de littekens en herinneringen, aan de overwinning van Niburu,
liggen in het hemelse gevecht.
Het schip vertraagd hebbend, stuurde Anzu het richting de zevende planeet.
Een, twee keer maakte hij een omloop om de aarde met zijn schip

Telkens dichter naar het vaste land zakte hij af.
Bedekt met sneeuw was twee derde van de planeet
Donker gekleurd was haar midden.
Ze konden de oceanen zien.
Ze konden het vaste land zien.

Naar het signaal baken van Alalu zochten zij.
Waar een oceaan het vaste land aanraakte,
Waar vier rivieren opgeslokt werden door het moeras.
Daar werd Analu’s signaal uitgezonden.
Te zwaar en te groot is het schip voor het moeras.

Verklaarde Anzu.
De aarde’s zwaartekracht, is te sterk voor het landen op vast land
Verkondigde Anzu aan Ea.
Splons neder! Splons neder in het water van de de oceanen!
Schreeuwde Ea tegen Anzu.

Anzu maakte nog een omwenteling om de planeet,
Hij liet het schip langzaam afzakken naar de kust van de oceanen.
De longen van het ruimteschip vulde hij met lucht.
Naar beneden in het water splonste het schip.
Het zonk niet.

Vanuit de luidspreker klonk een stem.
Welkom geheten op Aarde!, zei Alalu.
Door zijn verzonden woorden konden ze
de richting van zijn verblijfplaats vaststellen.
Naar die plek stuurde Anzu het schip,

drijvend als een boot bewoog het op de wateren.
Al snel versmalde de uitgestrekte oceaan,
droog land verscheen als een bewaker aan beide zijden.
Aan de linker zijde verschenen bruin gekleurde heuvels.
Aan de rechter zijde verrezen de bergen hun top tot in de hemel.

Richting de plek waar Alalu was bewoog het schip,
drijvend als een boot op het water.
Vooruit overstroomde het droge land,
moerassen maakte plaats voor de oceaan.
Anzu uitte zijn commando’s aan de helden,

trek jullie vispakken aan, waren zijn orders.
Het luik van het schip werd geopend,
de helden daalde af in het moerasland
Sterke touwen werden aan het schip bevestigd.
Met de touwen trokken zij het schip voort.

De woorden van Alalu werden steeds krachtiger.
Snel ! Snel! zei hij.
Aan de rand van de moerassen, was daar een lust voor het oog
Glimmend in de zonnestralen was daar een ruimteschip van Niburu.
Het was Alalu’s ruimteschip.

De helden versnelden hun pas.
Ze snelden zich naar Alalu’s schip.
Ongeduldig, ontdeed Ea zich van zijn vispak.
In zijn borstkas bonkte zijn hart als een trommel.
In het moeras sprong hij, richting de oever rende hij.

Hoog was de stroming van het moeras,
het water dieper dan verwacht.
Hij veranderde zijn gang in zwemmen.
Met grote slagen bewoog hij voorwaarts.
Toen hij het droge land naderde,

zag hij de groene weiden.
Toen raakte zijn voeten het vaste land.
Hij stond op en ging lopend verder.
Voor hem zag hij Alalu staan,
krachtig zwaaiend met zijn handen.

Komend uit het water stapte Ea op de oever.
Op de donker gekleurde Aarde stond hij !
Alalu rende naar hem toe.
Zijn schoonzoon krachtig omarmend.
Welkom op een andere planeet!!

Zei Alalu tot Ea.