Het WK wielrennen in Qatar is het bewijs dat topsport helemaal ontaard is
Deze week vindt in Qatar het WK wielrennen plaats. Dat is gewoon absurd. Het is er ondraaglijk heet (en gevaarlijk om te koersen bovendien) om te beginnen, er komt daar sowieso geen kat (kameel) naar de wedstrijden kijken en het argument dat het de wielersport moet helpen mondialiseren, slaat gewoon nergens op.
Maar, de UCI, de internationale wielerbond, doet gewoon wat alle grote sportbonden doen: steeds gretiger en complexlozer kiezen voor het geld in plaats van de sport zelf. En steeds openlijker lachen in het gezicht van de supporters, fans of kijkers.
Het WK wielrennen in Qatar heeft zogezegd te maken met pogingen om het wielrennen te mondialiseren. Wel, hier is nieuws, beste bobo’s van de wielersport: it’s not gonna happen. Je moet echt wel achterlijk zijn of compleet wereldvreemd om te geloven dat ze in het Midden-Oosten, en bij uitbreiding alle gebieden op de planeet waar ’s middags alleen mentaal gestoorden en toeristen buiten komen, een koerscultuur kan ontstaan.
Alle wielerploegen ageerden de laatste maanden trouwens tegen de UCI. Niet om het hierbovenstaande argument voor alle duidelijkheid, of, omdat die nu echt zo begaan zijn met de gezondheid van hun renners, wel omdat de internationale wielerunie alleen aan zijn eigen inkomsten denkt. Het is een publiek geheim dat er liefst zestien miljoen euro van een Qatarse rekening overvloeien in de kas van de UCI. Alleen maar voor de organisatie van het evenement, dat voor de eerste keer in het Midden-Oosten plaatsheeft.
De vrees voor de extreem warme omstandigheden bij de WK wielrennen in Qatar bleken al vanaf de eerste dag gegrond. Ondanks de verontwaardigde en zelfs boze reacties na de ploegentijdrit, zei Bobbie Traksel, voorzitter van de atletencommissie van de UCI, doodleuk: ”Specialisten hebben er goed naar gekeken. Het was verantwoord om te koersen.“
Tijdsgeest
“Als je hier naartoe komt moet je ook honderd procent voorbereid zijn. Want je weet dat dit gaat gebeuren. Je weet dat het zelfs nog veel extremer kan. Want het viel op zich wel mee; we praten over 37, 38 graden. Dat kan ook in een grote ronde zo zijn”, argumenteerde Traksel.
De tijdsgeest dicteert misschien dat we moeten geloven dat extreem sporten goed voor ons is. Dat iedereen marathons kan en moet lopen. Of tegen 50 kilometer per uur jaagpaden langs waterlopen moet terroriseren. Dat we veel euro’s moeten betalen om aan machines te zweten terwijl we anderen betalen om ons gras af te rijden.
Misschien dat we denken dat we daardoor langer leven, of aantrekkelijker zijn, of ons daardoor beter voelen dan anderen, of misschien omdat we gewoon geloven dat we moeten meelopen met de rest. Maar, hier is een eye-opener: bewegen is echt wel gezond en de meeste mensen doen het te weinig, maar topsport en het nadoen van topsporters zijn dat niet. Die dingen plegen gewoon roofbouw op je lijf.
En dan hebben we het niet eens over het gebruik van verboden middelen. Die dingen zijn verboden om een reden: ze zijn gevaarlijk en ongezond. Wie even z’n oogkleppen wil afdoen, kan niet anders dan concluderen dat doping gewoon gemeengoed is in topsport. Steeds meer wielertoeristen en andere amateursporters grijpen er ook naar, blijkt uit alle studies.
Business
De waarheid is dat sport en de obsessie met sport vooral businessgedreven is. Want, dat is ook 2016, je moet het doen in de juiste outfit, met het juiste carbon, en de juiste zolen onder schoenen die pijn doen aan een mens zijn ogen.
De firma’s die die dingen maken zijn de beste partners van de grote sportbonden overigens. Het is interessant om te zien hoe ze, net zoals die bonden, het niet echt nauw nemen met
Een kijkje nemen in de fabrieken en ateliers waar al die sportkledij en andere accessoires die we nodig hebben om te sporten worden gemaakt, is een eye-opener. Kinderarbeid, eerlijke lonen voor arbeiders, het gebruik van milieuvriendelijke materialen, het uitbannen van giftige stoffen en het beperken van CO2 emissies: het zijn niet echt prioriteiten voor de fabrikanten van sportkledij -en materiaal.
Een leuke statistiek is deze: gemiddeld verdienen de mensen die de sportschoenen maken, nog geen 50 cent per uur. De grote merken mikken op een productiekost die 10% bedraagt van wat de verkoopprijs is. Denk daar maar eens aan wanneer je nog eens 180 euro neertelt voor iets waarvan ze je wijsmaken dat je er harder door gaat lopen.
De hond en de vlooien
En wie met de hond slaapt, krijgt zijn vlooien. Het is hallucinant om te zien hoe de bonden van ’s werelds grootste sporten de jongste jaren steeds meer ontaarden.
Neem de FIFA, de bond van ’s werelds populairste bijzaak, het voetbal. Blijkt een instituut te zijn dat vooral bezig is met het organiseren van het aandikken van de bankrekeningen van z’n beleidsmensen. Die zich lieten omkopen om het volgende WK voetbal te organiseren in een land dat openlijk en bij wet homoseksuelen discrimineert, met raketten passagiersvliegtuigen neerhaalt en andersdenkenden met radioactief polonium vergiftigt in onze straten.
Daarna is het de beurt aan Qatar, waar bij wijze van regelrechte slavernij en met totaal gebrek aan mensenrechten voetbaltempels worden opgetrokken momenteel. De FIFA kiest ervoor z’n ogen daarvoor te sluiten. En weekends te vergaderen in hotels die per nacht meer kosten dan het vakantiebudget van een heel jaar van de meeste voetbalfans. (Lees: Wat krijgen we nu? FIFA bezuinigt op luxe hotel voor z’n leden. Nu ja)
Het IOC, de absolute joke
Het IOC, dat de Olympische Spelen organiseert, is nog zo’n geval. Het IOC is al langer een absolute joke. De huidige voorzitter, de voormalige Olympische schermer Bach, is de protegé van de Dasslerfamilie (Adidas) en de loopjongen van de echte grote man bij het IOC, Sheikh Ahmed Al-Sabah. Als de naam een belletje rinkelt: hij is ook één van de poppenspelers bij de executieve van de FIFA.
Telg van een schatrijke dynastie oliemiljardairs uit Koeweit, Sheikh Ahmed Al-Sabah, staat op de lijst van verdachten in een corruptieonderzoek dat in Frankrijk loopt over de toewijzing van de Spelen van 2020 aan Tokio. En zijn naam duikt ook op in de Zwitserse en Amerikaanse onderzoeken naar corruptie rond Sepp Blatter bij de FIFA.
Om maar te zeggen, echt geloofwaardig is het op geen enkel niveau daar. De Sheikh is de man die Bach aan zijn postje hielp. En Bach is een goeie vriend van Putin zo blijkt. De twee bellen elkaar regelmatig. Of: eigenlijk zijn we best naïef geweest om te denken dat het IOC effectief de aanbeveling van de 14 belangrijkste dopingagentschappen in de wereld en nog een pak andere organisaties zou volgen en Rusland zou schrappen voor Rio.
Mensenrechten, my ass
De koers die het IOC nu vaart in het Rusland-verhaal en in de strijd tegen doping, is maar één facet van hoe compleet ontspoord het daar is. De enige constante, ondertussen al decennia, is dat er geplooid wordt naar geld. Alle principes gaan daar voor overboord; en steeds openlijker.
Hoewel in hoofdstuk zes van het Olympische charter bijvoorbeeld heel erg duidelijk staat dat de Spelen niet georganiseerd mogen worden in landen die de mensenrechten met de voeten treden, trekt het IOC zich daar geen zak van aan.
Het is ook stekeblind voor de miserie die de organisatie van hun vierjaarlijks feestje veroorzaakt in een aantal van die landen. In Rio hebben meer dan 77.000 mensen hun woning verloren door de komst van de Spelen. Ze moesten gedwongen verhuizen om plaats te maken voor de aanleg van wegen en Olympische installaties.
Veel arme gemeenschappen, zoals Villa Harmonia en Recreio II, werden helemaal verplaatst als gevolg van de Spelen van de uitsluiting. De meeste gezinnen die moesten verhuizen, kwamen terecht in wijken die ver van het centrum liggen, met een precaire infrastructuur. Anderen kregen een schadevergoeding maar die was niet toereikend, sommigen kregen helemaal niets.
Voor de Spelen werden vier snelbuswegen aangelegd, samen meer dan 150 kilometer, en een metrolijn van 16 kilometer. Maar, eenmaal de Spelen gedaan zullen zijn, hebben de Brazilianen zelf daar niks aan.
Contrast
Het immense bedrag dat de Spelen kostten aan Brazilië staan schril in contrast met besparingen bij openbare diensten zoals gezondheidszorg en het onderwijs daar de jongste jaren.
Voor de Spelen van 2008 werden een miljoen Chinezen uit hun huis gezet en ergens anders, waar ze doorgaans niet wilden zijn, neergepoot. Om in de plaats een paar sportstadions te bouwen. Jacques Rogge riep in 2000 nog luid dat de toewijzing van die Spelen er voor zouden zorgen dat de mensenrechten in China zouden verbeteren. Nougatbollen.
Veel van die miljoen mensen die verplaatst werden zitten nog altijd ergens gevangen, dat waren degenen die durfden zeggen dat ze niet akkoord waren. En vier maanden voor het grote feest ging plaatsvinden, besloten de Chinezen even schoon schip te houden.
Ze draaiden de vijs nog wat aan in Tibet, staken duizenden mensen in de gevangenis en meer dan 100 mensen kwamen gewoon om tijdens protesten.
Voor het IOC is dat allemaal bijzaak. Het beloonde China door dit jaar met de Olympische Winterspelen van 2022. Die vinden plaats in Peking. Het was dat of Almaty in Kazachstan.
Winterspelen. In Peking.
Winterspelen, effectief, in Peking. De berg waar ze willen gaan skiën in 2022 bijvoorbeeld, de Xiaohaituo op dik 100 kilometer van Beijing, is misschien wel 2.000 meter hoog, maar al jaren ondertussen blijft sneeuw alleen, ook in de winter, op de top liggen.
Geen nood: ze gaan twee gigantische waterreservoirs bouwen waar 2 miljoen ton water in kan, om zo kunstmatige sneeuw te maken. Dat water verdwijnt uit de voorziening voor de gewone Chinezen, en bovendien heerst er al jaren droogte in de noordelijke provincies. Chinezen hebben daardoor maar een vierde water ter beschikking van wat wij hebben bijvoorbeeld. Beijing zelf heeft een waterdeficit van 1,4 miljard ton water per jaar nu al. De prijs van drinkwater is er vorig jaar met 50 procent gestegen.
En het gaat er niet op beteren. Voor de volgende pakweg tien jaar zit dat nog wel okay, maar de realiteit is dat daarna niet echt nog iemand geïnteresseerd is om bijvoorbeeld de echte zomerspelen te organiseren. Tenzij dictators.
Boston, de belangrijkste kandidaat voor 2024 heeft zich al teruggetrokken. Te duur, en bovendien zag de bevolking het daar niet zitten. Toronto wil wel, maar ook daar is ondertussen 70 procent van de bevolking tegen. Ze weten daar in Canada nog goed wat dat grapje in Montreal destijds heeft gekost. 30 jaar later waren ze nog aan het afbetalen.
Het IOC valt eigenlijk al een poosje niet meer ernstig te nemen. Sochi maakte dat al erg duidelijk.
Misschien …
We kunnen zo nog wel een poosje doorgaan. Feit is dat de mensen die groot geld verdienen aan sport, steeds openlijker lachen in het gezicht van de supporters, fans of kijkers. In de meeste media wordt aan dat feit lekker makkelijk voorbijgegaan: sportverslaggeving wordt met de dag meer een verhaal van fanfictie, en steeds minder kritisch.
Misschien is de wereld ondertussen sowieso oververzadigd met sport. Misschien moeten we gewoon stoppen met te kijken. Het wordt zondag een aangename herfstdag. Het blijft overal droog. Tussen 15 en 20 graden. Ideaal weer om een mooie wandeling te maken of een leuk fietstochtje.
de-ware-wereld.nl 