Ik ben van mening dat wij in een virtuele wereld leven en dus ook in een virtueel universum, de voor ons waarneembare wereld. Onder de waarneembare wereld versta ik het alles wat je kunnen voelen en zien, objecten om ons heen maar ook de sterrenstelsels, planeten, zwarte gaten en alle andere objecten.

Zoals bij de meeste mensen wel bekend, wordt verondersteld dat het universum ontstaan is met een “Big Bang” of in gewoon Nederlands een grote knal.

Dit is nog steeds een groot punt in de huidige wetenschap. Hoe kan alles uit niets ontstaan? Als je echter er van uitgaat dat alles om ons heen virtueel is en door een supercomputer wordt gegenereerd kun je de big bang ook zien als het starten van het simulatie programma.

Dit betekend ook direct dat er misschien wel meer virtuele werelden zijn die naast elkaar bestaan. Ik vergelijk voor het gemak altijd maar met de game SIMS.

Hier kun je geheel zelf je eigen wereld creëren, maar deze ook delen met vrienden die op dat moment ook jouw creaties kunnen zien en meemaken. Je hebt hier dan eigenlijk een eigen universum gecreëerd.

Iemand anders kan best in het zelfde spel zitten maar een andere wereld creëren en deze delen met andere vrienden.

Je speelt dus allemaal het sims spel maar kunt van elkaar niet zien dat je in de zelfde game zit. Behalve je gedeelde vrienden.

De visie die op het ogenblik door de gevestigde wetenschap naar buiten wordt gebracht houdt in dat het universum oneindig is. En dat in die oneindige ruimte zich allerlei objecten bevinden die door zwaartekracht bij elkaar gehouden worden.

Een probleem met oneindigheid is dat als we naar de hemel zouden kijken er overal sterren zouden moeten zijn. Dat overal waar wij zouden kijken er ergens een ster in ons gezichtsveld zou bevinden.

En dus zou dan het hele universum verlicht moeten zijn. Dit is niet het geval. We zien een donker universum met een groot aantal sterren. Er moet dus een einde aan de waarneembare wereld zijn.

Ook hier kom ik weer op de computergames. Ik neem nu een ander voorbeeld . GTA 5 Grand Theft Auto. Dit is een game waarbij in een stad je van alles kunt ondernemen. Auto rijden en varen met boten. Bij de game wordt zelfs een heuse plattegrond van de stad geleverd. In dit verhaal “onze waarneembare wereld”.

Maar je kunt als speler van de game echter nooit buiten de stad komen. Er is dus een grens aan de game omgeving. Een speler zal dit echter niet ervaren omdat hij altijd op de van te voren geplande wegen en vaarroutes moet blijven en zal dus nooit de rand van de stad zien.

Zo werkt dit ook in onze wereld. Alles wat we zien is er wel maar tot een bepaald punt.
Het hele universum is een beeld dat door de supercomputer wordt opgebouwd met alle facetten van hoe wij het universum ervaren.

De laatste 2 jaar is er ook veel bekend geworden over deze waarneembare wereld via de vlakke aarde theorie.  De aarde is geen bol zoals ons altijd is voorgehouden, maar een vlakke plaat die het speelveld vormt waarin wij ons leven waarnemen en beleven.

Ons bewustzijn is de speler van het spel wat wij ons leven noemen,  ons lichaam is dus maar een vervoersmiddel in deze werkelijkheid.  Het is als een avatar in een computergame.

Wat we nu eigenlijk hebben vast gesteld is dat zoals ik heb laten zien in deel 1 dat materie pas materie is als het wordt waargenomen. Een vaststelling die alsje er over nadenkt wel heel verstrekkende gevolgen heeft.  Het betekend dat materie, alles wat we waarnemen, speciaal voor ons als waarnemer wordt gecreerd.

Voor ons is deze virtuele waarheid eigenlijk niet vast te stellen in ons dagelijks leven,  want om dit echt vast te kunnen stellen zou je eigenlijk de wereld vanuit de buitenkant moeten bekijken. Maar omdat wij in dit leven zo zijn verenzelvigt met ons lichaam dat ons bewustzijn zich niet kan verplaatsen buiten ons lichaam.

Er zijn echter een aantal uitzonderingen die wel inzichten geven dat lichaam en geest los van elkaar kunnen bestaan.  Dit is bijvoorbeeld een bijna doodervaring.   Er zijn goed gedocumerteerde gevallen bekend van mensen die een auto ongeluk hebben meegemaakt waarbij zij eigenlijk al dood waren en waarbij hun geest, bewustzijn, zich buiten hun stoffelijke lichaam trad.

Door reanimatie kan in sommige gevallen geest en lichaam weer verrenigt worden.   Hierdoor kunnen deze mensen dus vertellen vanuit een helicopterpositie, buiten hun eigen lichaam, wat er zich heeft voor gedaan in de tijd tussen het ongeluk en het moment dat zij gereanimeerd werden.

Als dit dus mogelijk is dan is ons bewustzijn dus niet iets fysieks en staat dus eigenlijk buiten onze bekende werklijkheid.

Een ander voorbeeld van buiten het lichaam treden is remote viewing. Een term die staat voor het op afstand waarnemen van gebeurtenissen op een andere plek dan waar je fysiek bent.    Er is niet heel veelover bekend maar er zijn toch een aantal opmerkelijke resultaten behaald in labaratorium situaties waarbij mensen zich met hun geest op comando konden verplaatsen naar een ander locatie.

Het is ons bewustzijn dat de wereld om ons heen creert, om het als een beleving te presenteren die ons lichaam beleeft.   We kunnen dus zelf onze eigen wereld vormgeven binnen de grenzen die de simulatie ons biedt.  Er zijn namelijk wel regels en wetten in de virtuele wereld die we moeten respecteren.

Maar er zijn cracks mogelijk, vergelijkbaar met computergames

In het volgende deel zal ik het onderwerp relativiteits theorie en de lichtsnelheid behandelen.

Dit is helaas wel een beetje zware kost maar draagt wel bij voor het begrip van hoe de wereld om ons heen is opgebouwd en functioneert.