Om te begrijpen hoe onze realiteit om ons heen functioneert is het belangrijk te zien hoe het op het allerkleinste niveau werkt.

Alles om ons heen is opgebouwd uit materie, vast materiaal. Althans dat is zoals wij dat ervaren. Maar is dat wel zo, is alles wel zo vast als wij denken ?  Materie is opgebouwd uit moleculen die op hun beurt weer bestaan uit atomen. Maar een atoom bestaat uit neutronen, protonen en elektronen. Maar het bijzondere is dat binnen een atoom zich voor 99% niets bevindt.

Dus materie is voor 99 % niets en voor 1 % maar vast materiaal , de protonen, neutronen en de elektronen.  Maar uiteindelijk bestaan deze onderdelen ook weer uit nog kleinere deeltjes.  

Alleen nu is er iets geks aan de hand. Als we de kleinste deeltjes weer gaan opdelen komen we op het gebied van de kwantumfysica. 
En dit is eigenlijk de basis van ons bestaan maar ook de basis van onze virtuele wereld.
Het blijkt namelijk dat deze allerkleinste deeltjes een hele bijzondere eigenschap hebben. Ze kunnen zowel een golf ( denk aan radio golven) als een deeltje ( materie) zijn.

Maar uit een proef dat het dubbele speet experiment heet blijkt dat materie pas materie wordt als het wordt waargenomen. Dat klinkt heel gek maar het is zoals in een computersimulatie waarin de omgeving wordt opgebouwd als de speler in een bepaalde richting kijkt of waarneemt.

Om te begrijpen hoe onze werkelijkheid functioneert is het begrijpen van het dubbele speet experiment essentieel.

Kwantumfysica wereldwijd hebben onderstaande test honderden keren herhaald, omdat het tot zoveel ongeloof en tegelijk tot zulke grote verbazing leidde. Het is een ontdekking die een zeer grote impact heeft op het besef van onze realiteit . De ontdekking is gebaseerd op een belangrijke doch eenvoudige test. Voor een goed begrip hiervan moet je iets weten over golven. Heel veel dingen in het leven bestaan uit golfbewegingen. Geluid is een golfbeweging. Ook wordt wel het woord trilling of vibratie gebruikt. Het vibreren of trillen van een gitaarsnaar zorgt ervoor dat u een bepaalde toon hoort. Het vibreren (trillen) van het membraan van de boxen van uw stereo-installatie zorgt ervoor dat u geluid hoort. Gaat u maar eens op een concert of dance event voor een box staan en u voelt de trillingen van de bas door uw lijf gaan. Golven kunnen elkaar versterken of uitdempen. Onderstaand plaatje laat zien hoe de twee pieken van gelijk op lopende golven elkaar versterken (links) en de golven waar van de top en het dal niet synchroon lopen (rechts) elkaar uitdempen.

Dit is een eigenschap van golven die je terug zult zien in het dubbel speet experiment. Een ander vergelijk is de beweging van watergolven. Als er in een bak water van twee kanten gelijktijdig golven worden veroorzaakt, zal in het midden het water vlak zijn. De golven heffen elkaar op

Als je een pingpongballen-kanon op een muur zou richten met daartussen een plaat met daarin twee gleuven, dan zou op de muur het patroon ontstaan zoals u dat hier links ziet. Ook een golfspeler die je random ballen laat slaan die alleen doorgang door de gleuven tussenmuur vinden, resulteert in een patroon zoals zichtbaar op de achterwand. Het resultaat dat je boekt als je vaste materie door twee gleuven schiet, is twee parallelle strepen op de achterwand.

Doe je hetzelfde experiment met een golfbeweging, dus bijvoorbeeld met watergolven of met geluidsgolven, dan ontstaat een geheel ander patroon op de achterwand. Dus wanneer je een geluidsgolf op de tussenwand afstuurt en deze wordt gedwongen door de gleuven te gaan, dan blijkt dat achter de tussenwand twee golven zijn ontstaan die elkaar op bepaalde punten versterken en op andere punten uitdempen (zoals in plaatje rechtsboven uitgelegd). Hierdoor ontstaat een patroon op de achterwand dat totaal verschillend is ten opzichte van wat je krijgt als je vaste materie op de gleuven afschiet. Dat leverde immers twee grote strepen op de achterwand op. Onderstaand plaatje laat het beeld zien dat je krijgt wanneer je een golfbeweging op de wand met de twee gleuven afstuurt.

Nu komt de grote verrassing die wetenschappers ontdekten toen zij hetzelfde experiment met elektronen deden. De verwachting was dat vaste materie hetzelfde effect op zou leveren als de twee strepen op de achterwand bij de golfballetjes. Tot nu toe werd immers verondersteld dat materie iets ‘vasts’ is. Tot grote verbazing van iedereen bleken de vaste deeltjes – de elektronen – echter het patroon van het resultaat van een golfbeweging op de achterwand te vertonen. Een nog veel grotere verbazing ontstond toen men het experiment ging meten. Meten is immers weten. Hiertoe plaatste men sensoren in de gleuven, zodat men precies kon zien door welke gleuf een elektron ging. Zo kon men van alle afgeschoten elektronen meten door welke gleuf deze ging en of deze dus op de achterwand terecht moest zijn gekomen. Verbluffend was het resultaat, want doordat men ging meten ontstond ineens niet meer het interferentiepatroon op de achterwand (zoals bij golven), maar het patroon dat behoorde bij vaste materie.

Het experiment werd nog uitgebreid. Men deed het experiment 102 keer en deed elke resultaat in een grote verzegelde envelop met daarin twee kleinere enveloppen. De ene kleine envelop (binnen die grote verzegelde) bevatte het meetresultaat van de elektronen die door de gleuven passeerden. De andere kleine envelop het patroon op de achterwand. Bij het openen van de eerste en laatste envelop uit de reeks werden beide kleinere enveloppen geopend. Zowel het meetresultaat van de tussenwand als het patroon op de achterwand werd bekeken. In beide gevallen zag men het patroon op de achterwand dat overeenkomt met de twee parallelle lijnen die je verwacht bij vaste materie. De 100 resterende grote enveloppen werden in twee groepen van 50 verdeeld. De meetresultaten van de eerste 50 enveloppen werden uit de grote envelop gehaald en bekeken. Vervolgens werden de achterwand resultaten bekeken en telkens was het patroon van de twee parallelle lijnen zichtbaar. Bij de andere 50 enveloppen werd iets anders gedaan. De meetresultaten werden verbrand en dus niet bekeken. Vervolgens werden de achterwand resultaten uit de envelop gehaald. En wat denk u wat daarop zichtbaar was? Juist, het patroon dat hoort bij een golfbeweging.

Hier nog een keer uitgelegd in een video;

Je zou deze eigenschap kunnen vergelijken met de omgeving van een computersimulatie, hier wordt de omgeving ook pas opgebouwd na aanleiding van wat de spelers van het spel uitvoeren.  Als je avatar zijn of haar hoofd naar links beweegt wordt de omgeving die dan zichtbaar moet worden pas opgebouwd op je beeldscherm.   De omgeving in deze simulatie is opgebouwd qua basis door de ontwerpers en gaande weg de simulatie door de spelers van het spel.

Ook hier is weer een parallel met de wereld zoals wij die beleven.  De basis is altijd aanwezig en is geschapen door een ontwerper of voor de gelovigen onder ons door God.  Maar hoe we de wereld uiteindelijk hebben ingericht is door de mensen gebeurt.

In beide gevallen is het het bewustzijn dat de wereld creëert, die dus alleen is opgebouwd uit informatie.

Een andere bijzonderheid zijn “verstrengelde deeltjes” .

Sommige deeltjes kunnen op kwantumniveau aan elkaar verbonden zijn “verstrengeld”. 
Dit houdt in dat beide deeltje zich willekeurig kunnen gedragen. Dus bijvoorbeeld een willekeurige draairichting hebben. Maar zodra een van de deeltjes geobserveerd wordt zal de andere direct de tegenovergestelde beweging maken “draairichting”. 

Hierbij is de afstand waarop de deeltjes zich bevinden van geen enkele betekenis. Het kan dus zijn dat de deeltjes zich in een andere plek in het universum bevinden. Deze informatie overdracht gaat sneller dan het licht. En dit is volgens Einstein eigenlijk niet mogelijk. Hij noemde dit spooky science

Ook hier is een video waarin dit wordt uitgelegd.

Uit deze gegevens kunnen we concluderen dat eigenlijk alles om ons heen pas waarheid wordt als we er naar kijken. Er is als het ware een veld van mogelijkheden om ons heen die pas een vaste vorm aanneemt als deze door een persoon of een instrument wordt geobserveerd. 

Dit realiserend en in het achterhoofd een game als SIMS, dan is een en een twee.
Wat wij waarnemen wordt dus speciaal voor ons om ons heel opgebouwd zoals in een computergame. Op het moment dat we de controller in een game bijvoorbeeld naar rechts manoeuvreren zal het beeld wat zich rechts bevindt pas opgebouwd worden. Het was tenslotte nog niet zichtbaar.

Dit is een heel belangrijk gegeven dat door mijn hele uitleg telkens weer naar voren zal komen. Wil je het begrijpen dan is dit erg belangrijk.

Want in een virtuele ruimte is een veld van mogelijkheden aanwezig, dit veld is door de programmeurs bepaald en vormgegeven. Als spelers hebben we de mogelijkheid om ons in dit veld voort te bewegen. Elke speler maakt hiermee op zijn beeldscherm een kopie van zijn eigen werkelijkheid. Op het scherm van een andere speler zal deze werkelijkheid net iets anders zijn.

Maar de spelers zijn wel allemaal via het veld van mogelijkheden verbonden en kunnen ook niet buiten dit veld treden omdat de programmatuur dit niet toelaat.   Op de kleinste schaal bestaat dit veld uit pixels die we zouden kunnen vergelijken met planck eenheden in de werkelijkheid.  Planck eenheden zijn de kleinst voorstelbare maten die meetbaar zijn.

In een volgend bericht zal ik de macro wereld behandelen. ( de tastbare materie )